Parsza „Szoftim” rozpoczyna się od instrukcji dla Izraela, że ma powołać sobie sędziów. To właśnie od tego słowa bierze się nazwa naszej parszy.
„(18) We wszystkich twoich miejscowościach, które da ci JHŁH, Bóg twój, ustanowisz sobie sędziów i nadzorców dla każdego plemienia, aby sprawiedliwie sądzili lud. (19) Nie będziesz naginał prawa, nie będziesz stronniczy, nie będziesz brał łapówki, gdyż łapówka zaślepia oczy mądrych i zniekształca sprawy tych, którzy mają słuszność.” B.W
Tak więc Mosze nakazał powołać w każdym mieście szoftim – sędziów. Ich zadaniem było rozstrzyganie na podstawie Tory wszelkich sporów między ludźmi . Ba, podczas sądzenia zabronione im było i jest naginanie prawa, stronniczość lub branie łapówki. We wszystkich miejscowościach mają być rozstrzygane sprawy sądowe.
Gdyby jednak zdarzył się ciężki przypadek, na przykład morderstwo, które jest trudno osądzić aby dać słuszny wyrok, wówczas nakazano taką sprawę przekazać do czegoś w rodzaju Sądu Najwyższego, który miał być ustanowiony w miejscu, które wybierze Elohejnu (nasz Bóg). Dewarim 17:8
„(8) Jeśliby za trudno było dla ciebie rozsądzić sprawy dotyczące przelania krwi, roszczeń majątkowych i obrażeń cielesnych jako sprawy sporne prowadzone w twoich miastach, to wstaniesz i pójdziesz do miejsca, które wybierze JHŁH, Bóg twój,” B.W
Tam, czyli w Jeruszalajim na pozycje szaftim powoływani mieli być kohanim (kapłani), aby zająć się najtrudniejszymi przypadkami. Dewarim 17:9
„(9) i przyjdziesz do kapłanów, Lewitów i do sędziego, który będzie wtedy urzędował, i zapytasz się, a oni ogłoszą ci wyrok zgodnie z prawem,” B.W
W czasach Jeszua HaMaszijach tym sądem najwyższym był Sanhedryn. Raz jeszcze należy podkreślić, że ich konstytucją prawną do wydania orzeczenia miała być Tora. Dalej w Dewarim 17:11 czytamy:
„(11) Postąpisz zgodnie z pouczeniem, jak cię pouczą, i zgodnie z prawem, jak oni orzekną. Nie odstąpisz od wyroku, jaki ci oznajmili, ani w prawo, ani w lewo.” B.W
Decyzja owych sędziów była nie do podważenia, chyba że ktoś posiadał obce obywatelstwo, jak to było w przypadku Szaula (Pawła), wówczas Rzym musiał rozstrzygnąć daną sprawę i wydać orzeczenie.
To właśnie na podstawie takich orzeczeń Sanhedrynu powstało wiele tradycji, które przekształciły się późnej na wagę micwot (przykazań) zawartych w tak zwanej Torze Ustnej. Ponieważ w trudnych przypadkach, gdzie Tora może nie do końca wyjaśniała jak dany przypadek należny rozstrzygnąć, wówczas interpretacja tych szoftim była na tyle ważna, na ile była ważna sama Tora. Osoba, która przewodziła temu sądowi miała tytuł „Nasi”, co znaczy Książę.
Dziś wielu ludzi, którzy dotarli do Judaizmu Mesjańskiego szuka w Talmudzie i w wielu setkach tomów tak zwanej Tory Ustnej pouczenia jak zachowywać Torę. Czy to jest konieczne? Nie! Czy w Torze Ustnej można znaleźć ciekawe rzeczy? Tak! Podobnie jak można znaleźć ciekawe rzeczy pośród wielu Chrześcijańskich interpretacji Tory. Tylko czy ktoś potrafi te perełki tam znaleźć tak, aby odróżnić od tego co jest wolą Ojca a co nie? To jest już inny temat.
Nie żyjemy w kraju, gdzie Tora jest konstytucją lub jej fundamentem, ba nawet Izrael nie przyjmuje Tory jako podstawy swej konstytucji. Dlatego do dziś dnia nie ma tam szoftim, którzy by mieli prawo wydać orzeczenie sądowe na podstawie Tory.
Czy wobec tego zakończyła się rola szoftim z upadkiem teokratycznego państwa Izraela? Nie!
Adonejnu (nasz Pan) Jeszua HaMaszijach wskazał na to, że prawo i moc jaką mieli szoftim w czasach Jeszua zostało im zabrane i przekazane innym. Czytamy o tym w Besorze Mateusza 21:43
„(43) Dlatego powiadam wam: Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce.” B.T
Kto otrzymał Malchut Elohim (Królestwo Boże)? Czy kościół Chrześcijański? Nie! Ponieważ Jeszua nie założył go, ale założyli go Ojcowie Kościoła Katolickiego.
Malchut Elohim zostało dane Talmidim (Uczniom) Jeszua HaMaszijach czyli Mesjańskim Jehudim. Nasz Mistrz mówi o tym w Besorze Mateusza 18:18
„(18) Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.” B.T
To właśnie Talmadim, którzy utworzyli pierwszy Judeo-Mesjański Sanhedryn mieli prawo do wiązania i rozwiązywania i do interpretacji Tory. Widzimy taki przykład wiązania i wydawania orzeczenia w Dziejach Ap. 15. Gdzie nakazano, aby przychodzący do wiary w Jeszua HaMaszijach goim (wierzący z narodów) zaczęli zachowywać najpierw 4 podstawowe nakazy czystości z Tory, a po czym, aby chodzili co Szabat do Synagogi, aby tam dalej uczyć się od Mojżesza. Dzieje Ap. 15
„(13) A gdy i oni umilkli, zabrał głos Jakub i rzekł: Posłuchajcie mnie, bracia! (14) Szymon opowiedział, jak Bóg raczył wybrać sobie lud spośród pogan. (15) Zgadzają się z tym słowa Proroków, bo napisano: (16) Potem powrócę i odbuduję przybytek Dawida, który znajduje się w upadku. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go, (17) aby pozostali ludzie szukali Pana i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest imię moje – mówi Pan, który to sprawia. (18) To są [Jego] odwieczne wyroki. (19) Dlatego ja sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan, nawracających się do Boga, (20) lecz napisać im, aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi. (21) Z dawien dawna bowiem w każdym mieście są ludzie, którzy co szabat czytają Mojżesza i wykładają go w synagogach.” B.T
Zauważcie, że Jaakow (Jakub) mówi „dlatego ja sądzę”. Jaakow wydaje prawomocny wyrok do interpretacji Tory. A słowa jego są zgodne z tym co uczy nas Tora mówiąc, że „To są [Jego] odwieczne wyroki.” O jakie odwieczne wyroki tu chodzi? Tu chodzi o to, aby przyprowadzić goim do posłuszeństwa wiary nadanego nam przez Mojżesza. Odwiecznym bowiem wyrokiem naszego Ojca jest to, że ma być jedno prawo sądzenia tubylca i przybysza. Zobacz Wajikra (III Moj) 24:22
„(22) Jednakowo będziecie sądzić i przybyszów, i tubylców, bo Ja jestem JHŁH, Bóg wasz!”B.T
Tak też uczynili Talmidim; jednakowo potraktowali nowo nawróconych goim nakazując im, aby odtąd uczęszczali do Synagog, aby tam dalej uczyć się od Mojżesza.
Malchut Elohim zostało przekazane Mesjańskim Jehudim, którzy mieli uczyć narody prawdy o Bogu Izraela, o Jego Królestwie, o Jego DRODZE życia objawionej w Torze i później potwierdzonej w Jego Synu Jeszua HaMaszijach.
To oni otrzymali prawo wiązania, to oni stali się tymi nowymi „Szoftim” Sędziami w Malchut Elohim. Ich orzeczenie jedynie ma moc prawną w oczach Boga. A sąd ich nie może odbiegać od Tory, bo stali by się gorsi od swoich poprzedników, którym zabrano Malchut Eloim.
Jaakow zapowiada odbudowanie przybytku Dawida, to jest tego przybytku, o którym zapowiada Izajasz 2:2-3
„(2) Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni JHŁH stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, (3) mnogie ludy pójdą i rzekną: Chodźcie, wstąpmy na Górę JHŁH do świątyni Boga Jakubowego! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Tora wyjdzie z Syjonu i słowo JHŁH – z Jeruzalem.” B.T
To są odwieczne wyroki Elohejnu (naszego Boga). Dlatego przyjmowanie nowo nawróconych z narodów odbywało się zgodnie z tą obietnicą. Oczekiwano, że już w ich czasach spełnią się te słowa. Niestety nie stało się tak, albowiem odstępstwo przyszło od DROGI naszego Elohejnu i dopiero teraz w dniach końca wypełnia się w Judeo-Mesjańskich Synagogach, gdzie wielu ludzi z wielu narodów przychodzi do nas mówiąc słowa z Izajasza „Niech nas uczy dróg swoich, abyśmy kroczyli Jego ścieżkami”.
Przyjacielu i przyjaciółko to są znaki końca czasów!
Nasza parsza uczy nas też, że należy powołać szoftim we wszystkich miejscowościach. Gdy czytamy słowa naszego Adonejnu Jeszua z Besory Mateusza 18 to widzimy, że On nakazuje, aby nadal tego przestrzegać.
„(15) Jeśli brat twój zawini przeciwko tobie, idź i upomnij go sam na sam. Jeżeli cię usłucha, zdobędziesz brata twego. (16) Jeżeli cię nie usłucha, weź ze sobą jeszcze jednego lub dwóch innych, ażeby wszystko, cokolwiek będzie powiedziane, oparło się na słowach dwóch lub trzech świadków. (17) A jeśli i ich nie usłucha, powiedz całej społeczności. Jeżeli zaś nie posłucha nawet całej społeczności, niech będzie dla ciebie niczym poganin i celnik. (18) Zaprawdę mówię wam: Cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a cokolwiek rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie. (19) Zaprawdę mówię wam również: Jeśli dwóch spośród was będzie o coś prosić jedno zgodnie, to sprawi im to Ojciec mój, który jest w niebie. (20) Bo jeśli dwóch lub trzech zbierze się w imię moje, to i Ja tam będę wśród nich.” Biblia Warszawsko- Praska.
Często pada tu taka interpretacja, że jeśli się zbierze 2-3 i modli się o pewna sprawę to nasz Ojciec ich wysłucha? Niestety, ale ten tekst mówi nie o petycji modlitewnej ale o orzeczeniu sędziowskim, jak to jasno wynika z kontekstu, o orzeczeniu szoftim w judeo-mesjańskich Synagogach. To, że Talmidim założyli system synagog dla Mesjańskich Jehudim i Goim, to jest bezsprzeczne. Jasno o tym uczy nas Brit Chadasza (N.T).
Dlatego właśnie w każdej Judeo-Mesjańskiej synagodze jest rada trzech sędziów, którzy mogą związywać lub rozwiązywać sprawy, konflikty międzyludzkie.
Taka jest do dziś dnia procedura w naszych synagogach. Większe zaś i trudniejsze sprawy są kierowane do naszych organizacji, gdzie według odwiecznego orzeczenia naszego Ojca sprawy te są rozpatrywane i albo związywane albo rozwiązywane.
Przyjacielu i przyjaciółko taki ma też charakter nasza Judeo-Mesjańska Posługa Drogi Pańskiej. Nakazy i odwieczne orzeczenia naszego Ojca są naszą DROGĄ życia. A nasz Adonejnu Jeszua Hamaszijach potwierdził to nam i uprawomocnił. Dlatego nie musisz już wertować niezliczonych tomów tak zwanej Tory Ustnej, by szukać w niej orzeczeń naszego Elohejnu. Ona nie ma ani mocy ani autorytetu naszego Ojca. Szukaj ich w Judeo-Mesjańskich Synagogach.
Mesjański Rabin
Eugeniusz Emet Banak