Laska Aarona

 W tym tygodniu w parszy Korach czytamy o buncie wielu znaczących książąt Izraela pod przywództwem Koracha przeciwko Mosze. Mosze widząc, że autorytet jego i Aarona jest podważany upokorzył się przed JHŁH Elohejnu i wówczas nasz Niebiański Ojciec ujął się za nimi. Efektem tego była tragiczna śmierć buntowników, ale lud pomimo, że to widział nadal nie rozumiał, że liderzy, których powołuje JHŁH są przez Niego namaszczani i że tylko On może ich odwołać z ich stanowisk. Lud nadal szemrał przeciwko Mosze. Wówczas to JHŁH nakazał, aby przyniesiono 12 lasek, które były w rękach liderów z każdego rodu Izraela, aby położyć je w Miszkanie (Namiocie Zgromadzenia). Na dowód namaszczenia na Kohen Hagadol Aarona nazajutrz jego i tylko jego laska zakwitła i wydała owoc migdału. Bemidbar (IV Moj) 17:22-23.

 „(22) Mojżesz położył laski przed JHŁH w Namiocie Spotkania. (23) Gdy następnego poranka wszedł Mojżesz do Namiotu Spotkania, zobaczył, że zakwitła laska Aarona z pokolenia Lewiego: wypuściła pączki, zakwitła i wydała dojrzałe migdały.” B.T

 Laska w rękach przywódców, liderów, książąt rodów Izraela była zawsze symbolem ich autorytetu i dlatego też nakazano, aby przynieść tylko te laski przed Szechinę czyli fizyczną manifestację obecności Ruach Elohim. Zakwitnięcie i wydanie owocu przez laskę Aarona jest bezsprzecznym dowodem tego, że Aaron jest liderem i Kohen Hagadolem nad Izraelem z woli Elohejnu.

Gdy jednak spojrzymy na ten cud jaki tam się wydarzył ze strony proroctw mesjańskich to znajdziemy w tej historii dużą lekcję mesjańską.

 Zauważmy, że pierwszym poselstwem jakie tu widzimy jest to, że laska jak wszystkie laski są martwym drewnem, a jej zakwitnięcie jest symbolem powrotu do życia, czyli zakwitnięcie to stało się symbolem zmartwychwstania.

Tak to w tym miejscu nasz Adonaj dał znak zmartwychwstania jako znak Jego wyboru Aarona na Kohena Hagadol. Podobnie widzimy to w przypadku Adon Jeszua Hamaszijach: Jego zmartwychwstanie stało się publicznym potwierdzeniem przez Ojca, że On jest Jego wyborem na Króla królów i na Kohen Hagadol dla Izraela.

 W Tanach u newim (proroków), w kontekście naszej parszy, znajdujemy podobną zapowiedź pojawienia się Maszijach . I tak Izajasz mówi o nadejściu Maszijach nazywając Go „Necer” ,który podobnie jak w naszej parszy zakwitnie i wyda owoc. Iz 11:1

 „(1) I wyrośnie różdżka z pnia Isajego, a  pęd z jego korzeni wyda owoc.” B.W

 Wiemy z historii Izraela z czasów poprzedzających pojawienie się Adonaj Jeszua, że przez wiele stuleci nie było potomka Dawida na tronie Izraela, a tu prorok wskazuje, że z tego jakby martwego pnia powstanie do życia pęd lub odrośl, który wyda owoc! Wiemy, że zanim pojawi się owoc najpierw musi być kwiat (zakwitnięcie). Jesli zaś mówimy o owocu, jaki On ma wydać, to musimy też spojrzeć na naszą parszę. Tu w naszej parszy widzimy, że owocem tym ma być życie podporządkowane liderom, których powołuje i namaszcza JHŁH i to w dodatku na wzór Tory. Tak też żył jako przykład dla nas Jeszua HaMaszijach i takich to owoców oczekuje On od nas, abyśmy i my je wydawali.

Ciekawe jest to, że Jeszua HaMaszijach mieszkał w Nazarecie, a nie w Betlejem, gdzie się urodził. Jest wielkie podobieństwo tego, że Nazaret (Nacrat) był założony przez Jehudim, którzy w wierze oczekiwali na wypełnienie się proroctw, o których czytamy w Izajaszu.  Z pewnością pośród wielu potomków Dawida, każdy chłopiec który im się rodził był potencjalnym kandydatem na to, aby stać się tym Necer.

Podobnie jest pośród nas. Wielu z nas możne być kandydatami na rabinów/liderów, ale w ostateczności to nasz Adonaj wybiera i daje dowód tego wyboru w ponad naturalny sposób.

A wszytko po to, aby wszyscy wiedzieli jaki jest wybór JHŁH i aby nie było buntu wobec takiego lidera. Bunt ten nie jest już wtedy buntem przeciwko rabinowi/liderowi, ale przeciwko JHŁH, który go powołuje. Zatem przyjacielu i przyjaciółko możesz być pewnym, że JHŁH da ponad naturalne potwierdzenie dla tych, których ON namaszcza na taką pozycję.

W stosunku do Adon Jeszua napisane jest w Besorze Mateusza 2:23

 „(23) Przybył do miasta, zwanego Nazaret (Nacrat), i tam osiadł. Tak miało się spełnić słowo Proroków: Nazwany będzie Nazarejczykiem (Nacri).” B.T

 Tak wypełniły się marzenia tych, którzy oczekiwali na pojawienie się tego Necera, który osiedli się w Nacrat. Czy można to było wypełnić bardziej dosłownie? Chyba nie.

Prorok Izajasz dodaje 4:2

„(2) W owym dniu Odrośl JHŁH stanie się ozdobą i chwałą, a owoc ziemi przepychem i krasą dla ocalałych z Izraela.” B.T

 Jeszua HaMaszijach tu nie tylko nazwany jest raz jeszcze jako „Odrośl”, ale w dodatku  „Odrośl Jahłe” . Jest tu mała różnica w języku hebrajskim. Tym razem Izajasz nie używa tu słowa necer, ale zamiast tego używa tu słowo „Cemach”, co bardziej dobitnie wskazuje na odrośl, która kwitnie, podobnie jak to jest w naszej parszy, gdzie laska Aarona zakwitła. Od tej pory inni prorocy w Tanach (S.T) zaczęli stosować to właśnie słowo, gdy prorokowali o nadejściu Maszijach. I tak Jeremiasz używa tego słowa 2 razy.

Jer 23:5

„(5) Oto idą dni – mówi Pan – że wzbudzę Dawidowi sprawiedliwą latorośl: Będzie panował jako król i mądrze postępował; i  będzie stosował prawo i sprawiedliwość na ziemi.”

 oraz Jer 33:15

 „(15) W owych dniach i w owym czasie sprawię, że prawdziwa latorośl wyrośnie Dawidowi.  Będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi.”

  Ciekawe jest to, że Jeremiasz używa tu dwóch form gramatycznych tego samego słowa „Cemach”: czasownika i rzeczownika  „Acemich Ledawid Cemach”- odrośl odrośnie Dawidowi. Podobnie mówi o tym prorok Zachariasz w 6:12

 „(12) Powiedz mu tak: Tak mówi JHŁH Zastępów: Przyjdzie mąż, a imię jego Odrośl (Cemach). Na miejscu swoim wyrośnie (Camach) i zbuduje świątynię Pańską.” B.T

 W naszej parszy zaś w Bemidbar (IV Moj) 17:23 nie występuje to słowo „cemach” ale raczej:

„(23) Gdy następnego poranka wszedł Mojżesz do Namiotu Spotkania, zobaczył, że zakwitła laska Aarona z pokolenia Lewiego: wypuściła pączki, zakwitła i wydała dojrzałe migdały.” B.T

Tu w Torze mamy napisane „Wajecejc cic”, co w B.T. mamy przetłumaczone; „wypuściłapaczki, zakwitła”. To jest ten sam przypadek, gdzie to samo słowo jest użyte w formie gramatycznej w czasowniku i w rzeczowniku. I można by to dosłownie przetłumaczyć, że ta laska zakwitła kwiatem.  Szczególne jest tu użycie słowa „Cic”, które jest korzeniem słowa „Cicit”- frędzli, które należy nosić według nakazu w Torze.

Mędrcy Judaizmu zastanawiali się nad tym, dlaczego właśnie takie słowo zostało tu użyte? Tym bardziej, że to słowo jest również użyte do określenia diademu (Cic) ze złota, zakładanego przez Kohen Hagadol, na którym było napisane: Kodesz LaJahłe: Święty dla Jahłe. (Szemot- II Moj 28:36).

W Midrasz Raba Mędrcy Judaizmu stwierdzili, że występowanie tego słowa „Cic” w Bemidbar 17:23 zostało użyte po to, aby celowo przypomnieć o tym, że na tym diademie był wygrawerowany napis z imieniem JHŁH, co z kolei było oznaką Bożego autorytetu.

HaMaszijach Jeszua jest podobnie jak ta laska Aarona, która zakwitła. On jest tym pędem, który powrócił do życia, który ma dany taki właśnie autorytet i widnieje na nim to Imię. List Szaula do wspólnoty mesjańskiej w Filippi 2:9

„(9) Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię,” B.T

Jedno jest tylko Imię, które jest ponad wszelkie imię, a jest nim JHŁH. Jeszua HaMaszijach jest też naszym Kohen Hagadol, który zasiadł po prawicy Ojca jako Arcykapłan według porządku Melchisedeka.

 

Mesjański Rabin

Eugeniusz Emet Banak