Być Albo Nie Być?
Tym razem w naszej parszy “Bo” czytamy, jak przygotowywano się w Micrajm (Egipcie) do obchodzenia pierwszego święta Pesach (Paschy). Równocześnie z obchodami tego Pesach, JHŁH Elohim nakazał, aby obchodzono Hag HaMoci czyli Święto Przaśników. I wiele by tu można mówić na temat Pesach; np. że już od tamtego czasu w Micraim nasz Adonaj zapowiedział nam, że nasze odkupienie może dokonać się tylko przez ofiarę baranka, zgodnie z przykazaniami Jego Tory (Instrukcji).
Tekst parszy mówi, że zanim miały nastąpić obchody Pesach należało dokonać oczyszczenia wszystkich artykułów spożywczych, które zawierały w sobie kwas. W Szemot 12;14-15 (II Moj) czytamy:
„14 Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia JHŁH. Po wszystkie pokolenia – na zawsze w tym dniu świętować będziecie. (15) Przez siedem dni spożywać będziecie chleb niekwaszony. Już w pierwszym dniu usuniecie wszelki kwas z domów waszych, bo kto by jadł kwaszone potrawy od dnia pierwszego do siódmego, wyłączony będzie z Izraela.” B.T
Przyjacielu, przyjaciółko zadam pytanie: Czy można było obchodzić Pesach bez usunięcia kwasu?……….Albo jakie konsekwencje będą jeśli nie usunie się kwasu na Pesach? Oczywiście przykazanie to dotyczy tylko tych ludzi, którzy są w przymierzu z JHŁH; prawda?
My, którzy przygotowujemy się do obchodzenia Pesach musimy wiedzieć, że należy usunąć wszelkie produkty zawierające kwas, począwszy od chleba i różnych ciast, po wszelkiego rodzaju artykuły spożywcze, które powodują zakwaszenie innych produktów, na przykład: drożdże, proszki do pieczenia, wszelkiego rodzaju octy.
Dlaczego JHŁH Elohejnu kazał usunąć na ten czas kwas? Czy tylko po to, aby utrudnić ludziom życie? Nie, wszystkie micwot (przykazania) niosą dla nas lekcje i instrukcje do życia w Ruach HaKodesz (Duchu Świętym) i w Prawdzie.
Niezależnie od tego, czy rozumiemy funkcje micwot (przykazań) czy też nie, wszystkie przykazania są święte i prawe i dobre jak to Szaul powiedział w Liście do wspólnoty mesjańskiej w Rzymie 7:12:
„12 Prawo zatem jest święte a także przykazanie jest święte i prawe, i dobre.” Biblia w przekładzie Nowego Świata
Jeśli wiec wszystkie są dobre i święte to z pewnością i te, o których czytamy w naszej parszy.
Wszyscy zgadzamy się z tym, że ofiara Jeszua HaMaszijach, którą poniósł na krzyżu wypełniła wymogi Tory, które były konieczne do zachowywania Pesach. Dlatego teraz, gdy obchodzimy święto Pesach możemy powiedzieć, że obchodzimy je w pełni, albowiem nasz Adonaj jest ofiarą złożoną dla każdego, kto w Niego wierzy.
Sprawa ma się trochę inaczej w przypadku tradycyjnego Judaizmu. Oni nie mogą obchodzić Pesach, albowiem nie ma Beit Hamigdasz (Świątyni) w Jeruszalajim (Jerozolimie), gdzie mogliby złożyć ofiarę paschalną, a bez złożenia ofiary baranka na Pesach, święta tego obchodzić nie można.
Dziwi mnie, gdy słyszę, że ludzie chcą przejść konwersję na tradycyjny Judaizm, który nie może zachowywać nawet Pesach. Nie mówiąc o reszcie Tory.
Wracając do naszej parszy, czytamy, że Pesach jest integralną częścią Hag Hamoci (Święta Przaśników). Zastanówmy się zatem, jak to się dzieje, że większość ludzi wierzących w Jeszua HaMaszijach np. protestanci nie obchodzą ani Pesach, ani Hag Hamoci?
Zobaczmy, co na ten temat mówi Szaul w pierwszym Liście do wspólnoty mesjańskiej w Koryncie 5: 6-8. B.T:
„6 Wcale nie macie się czym chlubić! Czyż nie wiecie, że odrobina kwasu całe ciasto zakwasza? (7) Wyrzućcie więc stary kwas, abyście się stali nowym ciastem, jako że przaśni jesteście. Maszijach bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha. (8) Tak przeto odprawiajmy święto nasze, nie przy użyciu starego kwasu, kwasu złości i przewrotności, lecz – przaśnego chleba czystości i prawdy.”
Szaul dobrze rozumiał znaczenie ukrzyżowania naszego Adonaj Jeszua HaMaszijach, a mianowicie, że Jego ofiara stała się wypełnieniem Pesach. Ale jak Szaul rozumiał poprawne obchodzenie Hag HaMoci? Dla niego było jasne, że każdy wierzący w Jeszua HaMaszijach ma dokonać teszuwy (upamiętanie się) od życia w grzechu.
Inaczej mówiąc, jeśli takiej teszuwy nie będzie, to nasza wiara i chluba jest bezwartościowa.
W aramejskim zapisie Brit Chadasza, który jako jedyny uznany jest jako oryginalny, Szaul powiedział:
„ 8 Tak przeto odprawiajmy święto nasze, nie przy użyciu starego kwasu, kwasu złości i przewrotności, lecz – przaśnego chleba czystości i uświęcenia.” Tłumaczenie własne z Aramejsko- Angielskiego Nowego Testamentu.
Zauważmy, że słowo „uświęcenia” w aramejskim NT zamiast słowa „prawdy” w przekładzie greckim NT lepiej oddaje to, co Szaul miał na myśli, ponieważ z kontekstu wynika, iż niektórzy z mesjańskich wierzących w Koryncie żyli w grzechu. I tak jak do przykładu w naszej parszy „Bo” w Szemot 12:15 czytamy:
„bo kto by jadł kwaszone potrawy od dnia pierwszego do siódmego, wyłączony będzie z Izraela”
Uwaga! Wyłączenie z Izraela może dotknąć także tych, którzy uważają, że poprzez ich wiarę w Jeszua Hamaszijach zostali wszczepieni do Izraela.
Jeśli JHŁH Elohejnu w Tanachu (Stary Testament) mógł wyłączyć ludzi z Izraela za brak posłuszeństwa, to tym bardziej może On to zrobić w Brit Chadasza (Nowym Przymierzu). Świadczą o tym słowa z Listu do Hebrajczyków 10:28-31 B.T
„28 Kto przekracza Prawo Mojżeszowe, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie [zeznania] dwóch albo trzech świadków. (29) Pomyślcie, o ileż surowszej kary stanie się winien ten, kto by podeptał Syna Bożego i zbezcześcił krew Przymierza, przez którą został uświęcony, i obelżywie zachował się wobec Ducha łaski. (30) Znamy przecież Tego, który powiedział: Do Mnie [należy] pomsta i Ja odpłacę. I znowu: Sam JHŁH będzie sądził lud swój. (31) Straszną jest rzeczą wpaść w ręce Boga żyjącego.”
Dbajmy więc o nasze uświęcenie! O tym będę mówił więcej podczas konferencji, która jest planowana w czerwcu 2011; oczywiście za wolą Adonaj. Uświęcenie jest bardzo ważne w życiu i naśladowaniu Jeszua HaMaszijach. W tym draszu, oraz w tej parszy, a także w pierwszym liście Szaula do wspólnoty mesjańskiej w Koryncie widzimy, że obchodzenie Pesach nie tylko musi być zachowywane, ale musi być zachowywane wraz z Hag HaMoci. Jakże więc ktoś może wierzyć w Jeszua i nie iść Drogą HaMaszijach?
W czasach biblijnych a także obecnie Pesach i Hag Hamoci są nierozerwalnie połączone – do tego stopnia, że często jedna z tych nazw odnosi się do obu tych moadim (wyznaczonych czasów – świąt).
Na zakończenie warto podkreślić jeden wniosek: dobrze zrobimy jeśli usuniemy wszelki kwas z naszych domów i z naszego życia tak, abyśmy stali się przaśni. Albowiem tak jak kwas jest fizycznym znakiem grzechu tak też przaśniki są fizycznym znakiem życia w czystości i w uświęceniu.
Mesjański Rabin
Eugeniusz Emet Banak