קהילה יהודים משיחיים

Isz i Isza

Parsza Matot jak wiele innych ma w sobie kilka poselstw. Tym razem zapraszam Cię,  przyjacielu i przyjaciółko do spojrzenia na wersy z Bemidbar (IV Moj) 30:11-17

„(11) Gdy jednak w domu swego męża złożyła ślub lub uczyniła jakie zobowiązanie, (12) a mąż, dowiedziawszy się o tym, milczał i nie okazał sprzeciwu, wtedy ślub jej i podjęte zobowiązania będą ważne. (13) Jeżeli jednak mąż, dowiedziawszy się o tym, od razu unieważnił je, wtedy śluby i zobowiązania wyrażone słowami stają się nieważne. Jest jednak ona bez winy przed Panem, jej śluby bowiem mąż unieważnił. (14) Mąż może unieważnić lub potwierdzić wszelkie śluby i przysięgi żony. (15) Jeśli jednak mąż milczy aż do następnego dnia, tym samym wyraża zgodę na śluby i zobowiązania, jakie uczyniła. Wyraził swą zgodę, ponieważ milczał w dniu, w którym się dowiedział. (16) Gdyby unieważnił je po upływie dłuższego czasu od dowiedzenia się, wówczas na niego spadnie cały ciężar winy. (17) Oto są prawa, które podał Pan Mojżeszowi, [ dotyczące spraw ] pomiędzy mężem a żoną, pomiędzy ojcem a jego córką, która jeszcze jako młoda dziewczyna przebywa w domu swego ojca.” B.T

W tych wersach czytamy o tym, że mąż ma autorytet nad żoną i nad swoją niezamężną i mieszkającą pod jego dachem córką,  aby bądź pozwolić bądź unieważnić ich śluby i przyrzeczenia, które by one wypowiedziały. Niemniej jednak decyzja męża w tej sprawie musi być podjęta w tym samym dniu, w którym on usłyszał o owych ślubach. 

Zapytam więc: Czy ta micwa (przykazanie) jest poprawnie praktykowana w naszych środowiskach Judaizmu Mesjańskiego?  Jeśli nie, to warto  zapoznać się z tym komentarzem, aby sobie lepiej uświadomić wagę tej odpowiedzialności ze względu na tę micwę, aby uniknąć konsekwencji za winy popełnione z braku wiedzy. Na czym polega nasz brak wiedzy? 

Gdy praktykujemy wiarę Jeszua HaMaszijach to musimy sobie zdawać z tego sprawę, że jeśli my mężowie unieważnimy/zabronimy wykonać naszym żonom, lub córkom to co ślubowały/przyrzekły wykonać po usłyszeniu tych obietnic i unieważnimy je po upływie jednego dnia, to wina( grzech) za niewykonanie tych ślubów/przyrzeczeń spada na nas mężowie.
Być możne dlatego tyle jest nieszczęść w domach ludzi wierzących, albowiem nie zdają sobie z tego sprawy, jak wiele win spadło na nich z tego tytułu.

Isz (Mąż) ma prawo i moc wiązania lub rozwiązywania ślubów i zobowiązań żony i córki. Z tej właśnie części Tory powstał koncept wiązania lub rozwiązywania halachy w biblijnym Judaizmie. I do dziś dnia jest to praktykowane w tradycyjnych formach dzisiejszego Judaizmu. Dlatego wielu Mędrców Judaizmu zaprzeczają sobie sami, ponieważ w ich czasach, gdy oni żyli, niejednokrotnie odległych między nimi,  ich autorytet był na tyle ważny, aby wiązać lub rozwiązywać to, co inni już postanowili przed wiekami. To zaś jest też dowodem, że zgodnie z taką właśnie tradycją nauczali też Talmadim (uczniowie).
Klasycznym tego dowodem jest decyzja Talmadim  w Dz. Ap. 15 o rozwiązaniu ówczesnej halachy, która mówiła, że aby konwert mógł być zaakceptowany  do Kehili (zgromadzenia) Żydów,  musi najpierw być obrzezany.
I tak Talmadim mając ten autorytet nie tylko z Tory, ale również od Adonaj Jeszua,
postanowili, że konwertyci do Mesjańskiego Judaizmu będą przyjmowani po publicznym wyznaniu wiary w Jeszua HaMaszijach i zaakceptowaniu podstawowych 4 micwot (przykazań) wybranych z Tory. Po czym owi konwertyci mają  uczęszczać do Synagogi i uczyć się od Mojżesza całej Tory. W ten sposób  Talmadin rozwiązali powszechnie stosowaną halachę tworząc ich własną. 
Jeszua HaMaszijach również stosował ten sam autorytet. Na przykład rozwiązał on halachę faryzejską, która zabraniała uzdrawiać w Szabat. Besora Marka 7.
Albo inny przykład, gdzie On wprowadził nową halachę zakazując nam rozwodów na podstawie jakichkolwiek przyczyn poza cudzołóstwem- Besora Mateusza 5. Największym rozwiązaniem i związaniem jakie uczynił Jeszua było orzeczenie Adonaj Jeszua, że autorytet Malchut Elohim (Królestwa Bożego) będzie odebrany liderom Sanhedrynu, a co zatem idzie i  Mędrcom Judaizmu i dany będzie innym, to jest Talmadim / Mędrcom Mesjańskiego Judaizmu. Adonai Jeszua  dał im również autorytet związywania lub rozwiązywania halachy, a nie Tory jak to wielu nauczycieli chrześcijańskich naucza. Albowiem z Tory nie przeminie ani jedna jota ani jedna kreska aż wszystko się wypełni. Besora Mateusza 7.  Pamiętajmy więc o tym, że Adonaj Jeszua dał Talmadim moc rozwiązywania i związywania halachy, a nie Tory. Besora Mateusza 18:18

„(18) Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. (19)” B.T

Nasza parsza uczy nas jednak jeszcze głębszej prawdy o Jeszua HaMaszijach. Gdy weźmiemy pod uwagę to, co uczynił Jahłe w Jeszua względem Mesjańskich Żydów to znaczy względem nas, Jego kehili (zgromadzenia) to pozwoli to nam jeszcze bardziej zrozumieć ważność tej micwy, o której mówi nasza parsza i  zwiększy w nas posłuszeństwo wobec niej.
 
W Bemidbar 30:16 jest napisane, że jeśli mąż unieważni śluby i zobowiązania żony lub córki po upływie więcej niż jednego dnia to jej śluby w oczach Jahłe są ważne, a za złamanie / niedotrzymanie tych ślubów, które jest też grzechem winę poniesie nie Isza (żona) lecz jej Isz (mąż).
 
W przypadku naszego Adonaj Jeszua widzimy podobne zachowanie się wobec Jego oblubienicy: Judeo-Mesjańskiej Kehili. Adonaj Jeszua poniósł na sobie winy Izraela podobnie jak to czytamy w przypadku omawianej micwy z naszej parszy.  Szaul (Paweł) tak o tym pisze w Liście do wspólnoty mesjańskiej w Kolosach 2:13-14

„(13) I was, którzy umarliście w grzechach i w nieobrzezanym ciele waszym, wespół z nim ożywił, odpuściwszy nam wszystkie grzechy; (14) wymazał obciążający nas list dłużny, który się zwracał przeciwko nam ze swoimi wymaganiami, i usunął go, przybiwszy go do krzyża;”B.W

Zauważmy, że do krzyża nie był przybity list? Ale raczej nasz Oblubieniec Jeszua HaMaszijach. To On poniósł na sobie winy nasze za niedotrzymanie naszych ślubów w przymierzu. Dlatego autor Listu do Hebrajczyków pisze tak w  3:12-19

„(12) Uważajcie, bracia, aby nie było w kimś z was przewrotnego serca niewiary, której skutkiem jest odstąpienie od Boga żywego, (13) lecz zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co dziś się zwie, aby żaden z was nie uległ zatwardziałości przez oszustwo grzechu. (14) Jesteśmy bowiem uczestnikami Maszijach, jeśli pierwotną nadzieję do końca zachowamy silną. (15) Jest bowiem powiedziane: Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych jak w buncie! (16) Kim rzeczywiście są ci, którzy, gdy usłyszeli, zbuntowali się? Czyż to nie wszyscy ci, którzy wyszli z Egiptu pod wodzą Mojżesza? (17) Na kogo to gniewał się przez czterdzieści lat? Czy nie na tych, którzy zgrzeszyli, a których trupy porozrzucał po pustyni? (18) Którym to zaś złożył przysięgę, że nie wejdą do Jego odpoczynku, jeśli nie tym, którzy nie byli posłuszni? (19) Widzimy zatem, iż nie mogli wejść z powodu niedowiarstwa.” B.T

Jeszua umarł zatem za ten brak wypełnienia micwot z Tory, do którego Kehila Izraela była zobowiązana.  Bunt czyli grzech jest przewrotnością naszego serca. Oni byli nieposłuszni wobec Jahłe i Jego Tory, oraz wobec liderów, których powołał i ustanowił nad nimi Elohejnu (nasz Bóg). Autor zwraca nam uwagę, aby zawsze pamiętać o pierwotnej nadziei, czyli o pierwotnej myśli i drodze jaką miała Judeo-Mesjańska Kehila w Jeruszalajim, gdzie było tysiące ludzi (Jehudim), którzy uwierzyli w Jeszua i gorliwie trzymali się Tory. Zobacz Dzieje Ap. 21:20-21

„Widzisz, bracie, ile tysięcy Żydów uwierzyło, (21) a wszyscy trzymają się gorliwie Prawa”B.T

Oni wiedzieli jakiej Łaski dostąpili poprzez śmierć i zmartwychwstanie Jeszua HaMaszijach, otworzyli swe serca dla Elohejnu, aby On mógł wpisać do ich serc miłość do Tory. Dlatego odtąd ci rybacy, rzemieślnicy, uczeni i nieuczeni w Piśmie trzymali się gorliwie Tory.  Wypełniły się dla nich bowiem te słowa, o których pisał prorok Jeremiasz w 31 rozdziale, a które zacytował również autor listu do Hebrajczyków 8:10

„(10) Takie jest przymierze, które zawrę z domem Izraela w owych dniach, mówi Jahłe. Dam prawo moje w ich myśli, a na sercach ich wypiszę je, i będę im Bogiem, a oni będą Mi ludem.” B.T

Dziś wielu idzie za przykładem tego buntu, o którym tu wspomina autor Listu do Hebrajczyków. Ucząc, że w Jeszua HaMaszijach nie musisz zachowywać micwot Tory. Nie zgadza się to ani z nauką Jeszua ani z treścią Brit Chadasza (Nowego Przymierza).
Tak więc nie Tora była przybita do krzyża lecz nasz Mąż, nasz Oblubieniec. To On tam poniósł karę za nasze niewypełnione śluby, przysięgi i przyrzeczenia. On poniósł na sobie nasza winę. Kefa (Piotr) tak pisze o tym w Pierwszym Liście 2: 19-25

„(19) To się bowiem podoba [Bogu], jeżeli ktoś ze względu na sumienie [uległe] Bogu znosi smutki i cierpi niesprawiedliwie. (20) Co bowiem za chwała, jeżeli przetrzymacie chłostę jako grzesznicy? – Ale to się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia. (21) Do tego bowiem jesteście powołani. Maszijach przecież również cierpiał za was i zostawił wam wzór, abyście szli za Nim Jego śladami. (22) On grzechu nie popełnił, a w Jego ustach nie było podstępu. (23) On, gdy Mu złorzeczono, nie złorzeczył, gdy cierpiał, nie groził, ale oddawał się Temu, który sądzi sprawiedliwie. (24) On sam, w swoim ciele poniósł nasze grzechy na drzewo, abyśmy przestali być uczestnikami grzechów, a żyli dla sprawiedliwości – Krwią Jego zostaliście uzdrowieni. (25) Błądziliście bowiem jak owce, ale teraz nawróciliście się do Pasterza i Stróża dusz waszych.” B.T

Kefa nawiązuje do  poselstwa jakie jest zawarte w naszej parszy, gdy pokazuje naszego Oblubieńca, który poniósł na sobie winy Swojej oblubienicy, czyli nas. Kefa uczy nas, „abyśmy szli za Nim Jego śladami”, abyśmy umieli cierpieć żyjąc jako sprawiedliwi. Sprawiedliwość zaś jest odwrotnością życia w grzechu. Obyśmy przestali być uczestnikami nieposłuszeństwa wobec Tory!  Przyjacielu i przyjaciółko, kiedyś błądziliście jak owce! Jeśli więc nawróciliście się do Pasterza i Stróża dusz waszych, to idźcie za Nim Jego śladami. On grzechu nie popełnił, a w Jego ustach nie było podstępu.

Na podstawie naszej parszy nasz Ojciec uczy nas, że tylko mąż może ponieść winę i karę za niedotrzymanie ślubów swej żony, jeśli oczywiście on je unieważni po usłyszeniu ich po czasie dłuższym niż jeden dzień. Zauważcie, że nie może tego uczynić żaden inny mężczyzna, lecz tylko jej mąż. Dlaczego? Dlatego, że nie są ze sobą w przymierzu i relacji małżeńskiej. Obcy mężczyzna nie ma nad daną kobietą autorytetu. Zatem jak ważne jest dla nas, abyśmy byli w przymierzu z Jeszua HaMaszijach, jako Jego oblubienica, która idzie za Nim Jego śladami.
Inny bardzo ważny fakt jaki tu możemy zauważyć to ten,  że Jeszua musiał być najpierw mężem Kehila Izraela, aby móc ponieść winy na nią. Zatem musiał On mieć z nią relacje w Tanach zanim pojawił się jako Syn Człowieczy. Inaczej nie miałby prawa, aby to dla niej uczynić. Najpierw Izrael musiał mieć z Nim relacje i przymierza, które ich zobowiązywały, a które oni zerwali swym brakiem posłuszeństwa. Dlatego teraz On mógł ponieść ich i nasze winy na sobie, ponieważ On był i jest Mężem tej samej oblubienicy – Izraela i tych, którzy do niej są wszczepieni.
 
W tym wypełnia się dla nas łaska Boża, że z Jego łaski zbawieni jesteśmy do dobrych uczynków Efez 2:10 – 13

„(10) Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w HaMaszijach Jeszua dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili. (11) Dlatego pamiętajcie, że niegdyś wy – poganie co do ciała, zwani “nieobrzezaniem” przez tych, którzy zowią się “obrzezaniem” od znaku dokonanego ręką na ciele – (12) w owym czasie byliście poza HaMaszijach, obcy względem społeczności Izraela i bez udziału w przymierzach obietnicy, nie mający nadziei ani Boga na tym świecie. (13) Ale teraz w HaMaszijach Jeszua wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew HaMaszijach.” B.T

Będąc więc zanurzeni w Jeszua HaMaszijach i jeśli jesteśmy z Jehudim, jesteśmy zaręczeni z Nim na nowo,  a  jeśli jesteśmy z goim to zaręczeni jesteśmy po raz pierwszy. Tak jak mąż dla żony tak też On dla nas jest naszą głową , jak to pisze nasz brat Szaul w Liście do wspólnoty mesjańskiej w Efezie 5: 23- 24.

„(23) bo (Isz) mąż jest głową  żony, jak i HaMaszijach – Głową Zgromadzenia: On – Zbawca Ciała. (24) Lecz jak Zgromadzenie poddane jest Hamaszijach, tak i żony mężom – we wszystkim.” B.T

Zatem baczmy, aby nasza relacja z Nim była w świętości, która jest za Jego przykładem. On poniósl nasze grzechy na drzewo, za nas cierpiał. On szuka tych, którzy nie będą uczestnikami grzechów i będą żyli dla Niego w świętości. Żyjmy więc dla naszego Oblubieńca w sprawiedliwości. Trzymajmy się więc tej wiary i nadziei jaką mamy w Nim aż nastanie wesele Baranka!

Mesjański Rabin
Eugeniusz Emet Banak