Hag HaMacot
Moed Pesach i Moed Hag Hamacot są sciśle powiązane ze sobą tak, że autorzy Pisma używali jednej i tej samej nazwy na oznaczenie obydwóch moadim (Besora Łukasza 22:1). Głównym poselstwem tego moed jest wyzbycie się grzechu z życia . Mogłoby się wydawać, że przy wyjściu z Micrajim (Egiptu) Izraelici z konieczności musieli wziąć ze sobą Przaśny Chleb, to jednak w Biblii ten moed ma szersze poselstwo. Wyjście z Micrajim było również wyjściem z niewoli grzechu, gdzie Lud Boży był zmuszany jako niewolnicy do życia w grzechu. Tak więc poselstwo tego moed to wyjście z niewoli grzechu, separacja od życia według modły tego świata.
Przed tym Moed Hamec czyli kwas jest usuwany z naszych domów. Hamec jest fizycznym znakiem duchowej rzeczywistości, czyli życia niezgodnego z Prawdą i z Duchem.
Pomimo, że o tym święcie czytamy najpierw w Szemot (II Moj) 12:15-19 to jednak naszą uwagę zwrócimy najpierw do księgi Wajikra (III Moj) 23:6 – 14, gdzie pośród wszystkich moadim znajdziemy bardziej szczegółowy opis tego moed.
„(6) A piętnastego dnia tego miesiąca jest święto Przaśników dla JHŁH – przez siedem dni będziecie jedli tylko przaśne chleby. (7) Pierwszego dnia będzie dla was zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy. (8) Przez siedem dni będziecie składali w ofierze dla Pana ofiarę spalaną, siódmego dnia będzie święte zwołanie, nie będziecie w tym dniu wykonywać żadnej pracy. (9) Potem JHŁH powiedział do Mojżesza: (10) Mów do Izraelitów i powiedz im: Kiedy wejdziecie do ziemi, którą Ja wam dam, i zbierzecie plon, przyniesiecie kapłanowi snop jako pierwociny waszego plonu. (11) On dokona gestu kołysania snopa przed JHŁH by był przez Niego łaskawie przyjęty. Dokona nim gestu kołysania w następnym dniu po szabacie. (12) W dniu gestu kołysania snopa złożycie ofiarę całopalną dla JHŁH, baranka bez skazy, urodzonego w tym samym roku, (13) wraz z ofiarą pokarmową dwóch dziesiątych efy najczystszej mąki zaprawionej oliwą, jako ofiarę spalaną, miłą woń dla JHŁH, a także ofiarę płynną – ćwierć hinu wina. (14) Aż do tego dnia nie będziecie jedli ani chleba, ani prażonych ziaren, ani kaszy, zanim nie przyniesiecie daru dla waszego Boga. Jest to ustawa wieczysta dla waszych pokoleń, we wszystkich waszych siedzibach.” Wajikra (III Moj) 23:6 – 14. B.T
Święto Hag Hamacot trwa siedem dni. Każdy kto wierzy i obchodzi to święto powinien odseparować się na ten czas całkowicie dla JHŁH. Oczywiście najpierw czyniąc odpowiednie przygotowanie do tego moed według tego, co czytamy w Biblii. Te siedem dni są jakby namiastką tego co czeka nas w Olam Haba (przyszłym świecie), gdzie będziemy żyć bez grzechu i obłudy. Tylko czy to jest naszym pragnieniem, albo czy jesteśmy gotowi żyć w tym świecie, a zarazem nie być z tego świata? Bo takie właśnie jest poselstwo tego moed Hag Hamacot. Czy jesteśmy gotowi iść na pustynię i trwać tam w doszkalaniu się, aby dojrzeć do pełni wiary i wejść do Olam Haba?
Miszkan (Namiot Zgromadzenia) wraz ze służbą kohenów zawierał w sobie tę czystość i świętość, jaką widzimy w poselstwie Hag Hamacot. Teraz ta świętość jest wymagana od nas, na każdy dzień, a szczególnie w dniach tego moed. Czystość naszego serca w służbie Bogu musi być w zgodzie z Ruach HaKodesz (Duchem Świętym) i w zgodzie z Emet (Prawda). To jest poselstwo dla nas na każdy dzień, a w szczególności na moed Hag Hamacot.
Moed Hag Hamacot czyli Święto Przaśników jest jednym z największych świadectw w pismach Brit Chadasza (Nowego Przymierza) tego, że już od wczesnych czasów chrześcijańskich grupa wyznawców wówczas jeszcze Judaizmu Mesjańskiego, która była z pochodzenia z gojim (innych narodów) odłączyła się od Mesjańskich Żydów. Jako rezultat tego odłączenia się, grupa ta uformowała nową religię zwaną dziś przez historyków jako Proto-Katolicyzm, później jako Rzymski Kościół Katolicki. Dalej, w średniowieczu na fundamentach Kościoła katolickiego pojawił się protestantyzm przybierający rożne formy, które są widoczne do dziś dnia. Ojcowie Rzymskiego Kościoła Katolickiego, a przy tym i Chrześcijaństwa już pod koniec I wieku, a w dużej mierze po roku 135 n.e. odeszli od Judeo- Mesjańskiej Drogi Pańskiej i odchodząc z tej Drogi, odeszli też z drogi Jeszua HaMaszijach, z drogi posłuszeństwa wobec Ojca i wobec Jego Tory.
Centralnym dowodem tych historycznych przemian jest wypowiedź Szaula w kontekście całego Pierwszego Listu do wspólnoty mesjańskiej w Koryncie. Jednym z najbardziej widniejących dowodów jest tekst w 5:7-8 mówiący właśnie w temacie obchodzenia Hag Hamacot.
„7) Wyrzućcie więc stary kwas, abyście się stali nowym ciastem, jako że przaśni jesteście. Maszijach bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha. (8) Tak przeto odprawiajmy święto nasze, nie przy użyciu starego kwasu, kwasu złości i przewrotności, lecz – przaśnego chleba czystości i prawdy.” B.T
To właśnie brak zachowywania tych moadim u wyznawców wiary Rzymsko Katolickiej i u Protestantów jest dowodem tej separacji, która nastąpiła w II wieku, gdzie jak to widać z tego listu, Koryntianie obchodzili te moadim. W kontekście tego całego listu widzimy, że Szaul gani wierzących w Koryncie, którzy (jak widać to z kontekstu) byli wyznania Judeo- Mesjańskiego. Szaul gani ich za to, że pozwalają sobie na to, aby luzacko i w grzechu zgromadzać się na Pesach i Hag Hamoci. Jego uwaga w tym liście skupiona jest w jednym miejscu z na złym obchodzeniu Hag Hamoci, a w drugim miejscu na lekceważeniu sobie wielkości i zasad obchodzenia Sederu Paschalnego, co widzimy nieco dalej w rozdziale 11:17.
Szaul pisząc ten list do wspólnoty mesjańskiej w Koryncie daje nam do dziś dnia świadectwo, że owi Koryntianie zachowywali Hag Hamoci (Święto Przaśników) i Pesach i wiele innych Judeo- Mesjańskich tradycji. To po prostu jest faktem.
Zapytamy więc, cóż to znaczy, że Szaul pisze, żeby odprawiać ten moed Hag HaMacot przy użyciu przaśnego chleba czystości i prawdy? Dobrą odpowiedzią jest życie bez obłudy, pełne posłuszeństwa wobec głosu Jahłe i wobec Jego micwot z Biblii. To znaczy nieustanne egzaminowanie siebie względem Tory i Ruach HaKodesz, aby nie było w nas grzechu, aby obraz Jeszua HaMaszijach był w nas nie zanieczyszczony pragnieniami naszego ciała i pożądliwościami tego świata. Ciasna jest ta brama i wąska jest ta droga.
Inne ważne poselstwo na Moed Hamacot jest to, że ten moed jest jednym z trzech moadim, na które wszyscy mężczyźni musieli pojawić się przed JHŁH w Beit Hamikdasz (Świątyni). My dziś w naszych Mikra Kodesz (świętych Zgromadzeniach) mamy również pojawić się przed JHŁH unosząc się w duchu do niebiańskiej Beit Hamikdasz.
Wszystkie te trzy moadim są ściśle związane ze żniwami; zbiorami z pól lub z sadów. Dlaczego są one tak wielce wyróżnione pośród reszty moadim? Dlatego, że są fizycznym cieniem duchowej rzeczywistości wskazując na rożne etapy zbiorów ludzkich dusz do Królestwa Bożego. O tych trzech moadim czytamy w Dewarim (V Moj) 16:16
„(16) Każdy spośród was, mężczyzn, stawi się przed Jahłe, waszym Bogiem, na miejscu, które Jahłe sobie wybierze, trzy razy w roku: na święto Przaśników, na święto Tygodni i na święto Namiotów. Nie wolno wam przychodzić do Jahłe z pustymi rękami. (17)” Biblia Warszawko- Praska.
Takie poselstwo konieczności pojawiania się przed JHŁH jest dla nas wezwaniem, aby w te moadim szczególnie mężczyźni przyszli w świętym zgromadzeniu przed naszego Ojca JHŁH Elohim i to według tego zwyczaju jaki JEMU się podoba, to znaczy z darami dla Jahłe, dla budowy Jego Królestwa na ziemi. W czasach biblijnych zwykle przynoszono zwierzęta na oddania dla kohenów, a jeśli ktoś był z daleka to pieniądze do skarbnicy w Beit HaMikdasz (Świątyni).
Mężczyźni muszą przestrzegać tej micwy, albowiem to na nich złożone zostało kapłaństwo w naszych domach i w naszych Mesjańskich Synagogach. Cena naszego odkupienia była wysoka. Dlatego uczcijmy ten dar łaski Naszego Ojca, który został nam dany w Jego Synu, darem takim na jaki wskazuje nam osobiście Ruch HaKodesz (Duch Święty).
To święto ma też nazwę święta Pierwocin. Niesie dla nas wielkie poselstwo, abyśmy pamiętali o tym, aby oddawać naszemu Ojcu pierwociny ze wszystkiego, czym On nas pobłogosławi. Z tego właśnie bierze się koncept dziesięciny z wszystkiego co nam daje nasz Abba (Tatuś). W Besorze Mateusza czytamy, że Jehudim nawet oddawali dziesięcinę z kopru……….co było oznaką wielkiego posłuszeństwa wobec micwot naszego Ojca. My też musimy oddawać nasze pierwociny na służbę dla budowania Królestwa Bożego na ziemi, aby w ten sposób nie zatrzymywać dla siebie to co jest kadosz (święte) i należne jedynie dla Jahłe, i aby w ten sposób przyczynić się do powiększania Królestwa Bożego na ziemi.
Poselstwo pierwocin ma również znaczenie duchowe, o czym więcej nieco dalej w tym artykule.
Inne ważne poselstwo, które widnieje podczas tego moed to odliczanie Omeru:
Sefirat HaOmer – Odliczenie Omeru
(Omer – miara jęczmienia, który był ścięty i przyniesiony, w celu dokonania kołysania /potrząsania przed JHŁH podczas Hag HaMacot).
Głównym celem liczenia tych dni Omeru jest utrzymanie łączności pomiędzy moed Pesach i Hag HaMacot z moed Szawuot. Centralnym poselstwem łączenia tych moadim jest to, że wszystkie te moadim mają za zadanie wskazywać na ten sam aspekt w planie zbawienia i jedne od drugich nie mogą być rozłączone, albowiem nawzajem się uzupełniają. To znaczy, że duchowe wypełnienie tych moadim jest nierozłączne i że te moadim razem wskazują na to jaki cel i charakter ma mieć odkupienia Izraela. To znaczy, że uświęcenie ma być nie tylko owocem, ale też celem, jakie to odkupienie ma przynieść. A jako końcowy rezultat tego planu odkupienia jest, aby przynieść HaBikurim albo inaczej mówiąc po polsku: Pierwociny zbioru dusz ludzkich do Królestwa Bożego.
To właśnie w kontekście zbiorów ludzkich dusz, właśnie w tym czasie Omeru Jeszua HaMaszijach wypowiedział słowa zapisane w Besorze Johanana 4: 34-38:
„(34) Powiedział im Jeszua: Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło. (35) Czyż nie mówicie: Jeszcze cztery miesiące, a nadejdą żniwa? Oto powiadam wam: Podnieście oczy i popatrzcie na pola, jak bieleją na żniwo. (36) żniwiarz otrzymuje już zapłatę i zbiera plon na życie wieczne, tak iż siewca cieszy się razem ze żniwiarzem. (37) Tu bowiem okazuje się prawdziwym powiedzenie: Jeden sieje, a drugi zbiera. (38) Ja was wysłałem żąć to, nad czym wyście się nie natrudzili. Inni się natrudzili, a w ich trud wyście weszli.” B.T
Tylko, kto z nas, którzy jesteśmy zagubieni i zapracowani w tym przeznaczonym na zagładę świecie, pójdzie, aby żąć z pola ludzkie dusze? Aby przynieść do gumien niebios przaśny owoc zbawienia?
W Wajikra 23:15-16 czytamy, że lud Boży ma odliczać sobie 7 tygodni to jest 49 dni, a w pięćdziesiątym dniu ma być święte zgromadzenie w Moed Szawuot.
„(15) I odliczycie sobie od dnia po szabacie, od dnia, w którym przyniesiecie snopy do wykonania nimi gestu kołysania, siedem tygodni pełnych, (16) aż do dnia po siódmym szabacie odliczycie pięćdziesiąt dni i wtedy złożycie nową ofiarę pokarmową dla JHŁH.” B.T
Tym razem zwróćmy uwagę na to, czego uczy nas nasz Ojciec JHŁH Elohejnu, aby wiedzieć od którego to dnia należy odliczać te 50 dni tak zwane dni Sefirat HaOmer (Odliczania Omeru). Otóż w tym aspekcie opinia jest podzielona tak u Mesjańskich Jehudim, jak również w sferach Judaizmu. Są dwie nauki, od kiedy należy odliczać Omer. Obie te nauki mają swe korzenie w czasach biblijnych. Jedna mówi, że powinno się odliczać jako dzień pierwszy od Jom Riszon ( Dnia Niedzieli), która wypada podczas Hag HaMoci. Tak więc 49 dni upłynie po siódmym Szabacie i następny dzień ten pięćdziesiąty to znowu Jom Riszon (Niedziela), która w tym przypadku zawsze będzie dniem moed Szawuot.
Dlaczego w taki sposób mamy odliczać Omer? Dlatego, że w hebrajskim tekście jest napisane, aby zacząć odliczać „od dnia po Szabacie” i że pięćdziesiąty dzień ma być „po siódmym Szabacie”. W języku hebrajskim nazwa Szabat odnosi się tylko do siódmego, do dnia Szabatu – Soboty. Dlatego licząc od Szabatu do Szabatu mamy jeden pełen tydzień. Takich tygodni ma być 7, a po nich jest pięćdziesiąty dzień, Jom Riszon dzień, w którym jest moed Szawuot (Święto Tygodni lub z greckiego Pięćdziesiątnica).
Tak rozumieją tę sprawę odliczania również Karaimscy Jehudim (Żydzi), którzy stają w swojej interpretacji w opozycji do Rabinistycznych Jehudim.
Rabinistyczni Jehudim twierdzą, że dniem od którego należy odliczać te 7 tygodni jest pierwszy dzień Hag HaMoci. Twierdzą oni, że ten dzień jest również Szabatem, czyli dniem odpoczynku (choć w tekście hebrajskim dzień ten nie ma nazwy „Szabatu”), dlatego twierdzą, że od tego dnia należy odliczać 7 tygodni, co w efekcie doprowadza do tego, że Szawuot wypada każdego roku w innym dniu tygodnia. W dodatku twierdzą, że hebrajskie słowo „Szabat” może równie dobrze znaczyć tydzień.
Skoro problem ten istnieje od czasów biblijnych, to wątpię, żebyśmy mogli go rozwiązać w tym artykule. Jeśli więc są podziały między nami, to niech więc każdy pozostanie przy swoim, tak jak ten tekst rozumie.
Dlaczego mamy odliczać te pięćdziesiąt dni? Dlatego, że Pesach niesie ze sobą poselstwo odkupienia, które było rzeczywistością jaka się najpierw wydarzyła w Egipcie. To bylo odkupienie Izraela z tego świata grzechu, aby stać się świętym narodem dla JHŁH. Ale te ich odkupienie w Egipcie nie wystarczyło. Wiemy z naszej historii, że lud musiał otrzymać micwot (przykazania), dzięki którym nastąpiła prawdziwa wolność, świętość i jednocześnie objawienie sensu odkupienia. Wszyscy ci, którzy wierzą w JESZUA HaMaszijach są w podobny sposób odkupieni przez wyprowadzenie nas z wszystkich narodów i wszczepienie nas do resztki Izraela. Tworząc w ten sposób wspólnotę z Izraelem. List Szaula do wspólnoty Judeo- mesjańskiej w Efezie 2;12
„(12) że w tymże czasie byliście bez Maszijach, odsunięci od Państwa Izraela i obcy przymierzom obietnicy, nie mieliście też nadziei i Byliście bez Boga na świecie.” Przekład Nowego Świata.
Tak jak za tamtych czasów, gdy Mosze wyprowadził lud z Egiptu po to, aby otrzymali Torę, tak też w naszym przypadku. Jeszua wyprowadził nas z wszystkich narodów, aby dokonać dla nas odkupienia. A sensem odkupienia, o którym czytamy w Brit Chadasza (Nowe Przymierze) jest to, aby stać się kadosz (świętym), odseparowanym ludem dla Jahłe Elohejnu w wierze, taką jaką miał Jeszua HaMaszijach i mieć Jego Torę wypisana na naszym sercu i na umyśle.
Zatem, Sefirat HaOmer (Odliczanie Omeru) ma nam zawsze przypominać, że bez zachowywania micwot z Tory nie osiągniemy celu, dla jakiego byliśmy odkupieni czyli uświęcenia.
Każdego dnia, począwszy od pierwszego dnia Sefira (odliczania) należy podczas porannej modlitwy Szacharit dodać błogosławieństwo:
Baruch ata Jahłe Elohejnu Melech ha-olam aszer kidszanu bemicwotaw weciwanu al sefirat ha-omer.
Błogosławiony jesteś Ty Jahłe nasz Boże, Królu wszechświata Który uświęciłeś nas Twoimi przykazaniami, i nakazałeś nam odliczać Omer. ( Dzień …)
Za każdym razem, po zakończeniu tego błogosławieństwa należy wymienić, który to jest dzień z tych pięćdziesięciu. W dniu Szabatu na waszym Mikra Kodesz (Świętym Zgromadzeniu) to błogosławieństwo powinno być wypowiedziane po zakończeniu berchot (błogosławieństw) Kidusz i Hamoci.
Zajęcia Praktyczne Na Ten Moed
Rodzina z dziećmi może przygotować paseczki na łańcuch z kolorowego papieru. A na każdym paseczku można wypisać albo wers z Tory mówiący, o jakimś przykazaniu, albo jakieś ważne słowo z Tory. Może być po hebrajsku i obok po polsku. W ten sposób cała rodzina będzie miała wspaniały czas i duchową lekcję. Można przy tym omawiać daną micwę, którą wypisaliśmy na paseczku. Można też, jeśli się umie pisać po hebrajsku, napisać na jednej stronie po hebrajsku, a na drugiej po polsku. Każdego dnia po Szacharit lub w każdym dowolnym czasie ustalonym w twojej rodzinie należy dołączyć pasek sklejając lub łącząc go w inny sposób jako następne ogniwo do łańcucha, który można zawiesić pod sufitem tak, aby był dobrze widoczny dla rodziny, a przy tym i dla gości.
Podczas liczenia tych dni Omeru w każde wasze Mikra Kodesz należy dodać czytanie z Szir HaSzirim (Pieśni Nad Pieśniami) 2:1 & 2:3-13.
Pamiętajmy i wspomnijmy w tych pięćdziesięciu dniach Sefirat HaOmer o poselstwie jakie niosą te dni dla nas. Nie pozwólmy, aby stać się letnim w wierze?
Pamiątka Pierwocin Zmartwychwstania
Jeszcze innym, a jakże ważnym poselstwem tego moed jest obrzęd dokonania kołysania pierwocinami, który był dokonywany przez kohena przed naszym Ojcem Jahłe Elohejnu, które było cieniem tego, co dokonał nasz Adonaj Jeszua HaMaszijach. A mianowicie, że po Jego zmartwychwstaniu nastąpiło zaraz zmartwychwstanie wielu ludzi. Czytamy o tym w Besorze Mateusza 27:52
„52) Grobowce pootwierały się i wiele ciał świętych, którzy już pomarli, odzyskało życie;” B.T
Później czytamy więcej o tym w Liście Szaula do wspólnoty mesjańskiej w Efezie 4:8 że Nasz Adonaj zabrał tych ludzi ze sobą do nieba.
„8) zgodnie z tym, co mówi Pismo: Kiedy wstąpił na wysokości, zabrał ze sobą więźniów i rozdał ludziom swe dary.” B.T
Jeszua HaMaszijach zabrał do Ojca w niebie tych, którzy zmartwychwstali po nim i jako nasz Kohen HaGadol przyprowadził ich przed Ojca jako pierwociny zbawienia. A tym, co pozostali na ziemi obdarzył ich darami Ruach HaKodesz (Ducha Świętego).
Snop, który kohen przynosił przed JHŁH w Beit HaMikdasz był pierwszym zbiorem z pola, pierwszym snopem dojrzałego jęczmienia, który był konieczny do oddania dla JHŁH, aby on był zaakceptowany przez Boga i w ten sposób otworzyć drogę do dalszych zbiorów ziarna. W Piśmie Świętym mamy dużo takich symboli odkupienia i zmartwychwstania, które wydarzyły się właśnie w tym dniu 17 Awiw/Nisan. I tak dla przykładu podam kilka:
Bereszit (I Moj) 8:4. Arka Noego spoczęła na pierwszym gruncie na górze Ararat.
Szemot (II Moj 3:18. W tym dniu 17 Awiw Izrael przeszedł przez Morze Czerwone
Jehoszua (Jozue) 5:10-12. Izrael skosztował pierwsze plony z Erec Izrael.
Estery 5:4. Mówi nam, że to był 16 Awiw, gdy Ester poprosiła o następny bankiet. Nazajutrz 17 Awiw Haman został powieszony i lud uwolniony od opresji i zagłady.
Pamiętajmy o tym, aby podczas Hag Hamoci dokonywać w Twoje rodzinie lub Grupie Domowej Mikra Kodesz (świętego zgromadzenia) w pierwszy i w siódmy dzień tego moed. Uczyńmy to tak, jak robimy w naszych zgromadzeniach w dzień Szabatu pamiętając o tych dwóch dodatkach liturgicznych, o których tu czytamy.
Ważne jest też to, aby pamiętać o zmartwychwstaniu naszego Adonaj, i aby uczcić ten dzień również świętym zgromadzeniem.
Chwalmy i czcijmy naszego Ojca w imieniu Jeszua HaMaszijach za to, że dokonał już pierwocin zmartwychwstania. Radujmy się z tego, że objawił nam swoją wolę w Jeszua Synu swoim, powołując nas do swojego wiecznego Królestwa jako dalszą cześć zbiorów z tej grzesznej ziemi. Skoro ci, którzy mieli udział w zmartwychwstaniu pierwocin byli Kodesz, to jakimi musimy być my? Bracie i Siostro bądźmy Kadosz dla Jahłe Elohejnu. Jako lud wierzący musimy uciekać od pożądliwości naszego serca i od pożądliwości tego świata, które jest nam serwowane przez TV. Niech spożywanie macy w czasie tego moed Hag Hamoci będzie dla nas trwałą lekcją życia w wierze Syna Bożego Jeszua HaMaszijach.
Czytanie na pierwszy dzien Chag Hamacot
Tora:
Szemot (II Moj) 12:21 − 51 + Bemidbar (IV Moj) 28:16 – 25
Haftora:
Ksiega Jehoszua (Jozuego) 3:5 − 7 + 5:2 − 6:1, 27
Cala ksiega: Piesni Nad Piesniami
Brit Chadasza:
Uri (Lukasza) 22:7 – 20
Czytanie na ostatni dzien Chag Hamacot
Tora:
Szemot (II Moj) 13:17 − 15:26 + Bemidbar (IV Moj) 28:19 – 25
Haftora:
Szmuel Bet ( 2 Samuel) 22:1 – 51
Brit Chadasza:
Titos (Tytusa) 2:11 15
Chag Sameach.
Mesjański Rabin
Eugeniusz Emet Banak.